ابراهیم کنگری

«لغت نامه دهخدا»

[اِ مِ کَ گَ] (اِخ)ابراهیم سالاربن مرزبان بن اسماعیل بن وهسوذان بن محمد بن مسافر، معروف بسالار ابراهیم یا سالار طارم. پس از مرگ فخرالدولهء دیلمی ابراهیم بزنجان و ابهر و سهرورد و طارم دست یافت و در 420 ه .ق . میان مسعودبن محمود غزنوی و ابراهیم جنگهای چند روی داد و ابراهیم مغلوب و اسیر گشت.