«لغت نامه دهخدا»
[اِ مِ یَ / وَیْهْ] (اِخ) از عرفای مائهء چهارم هجری، از مردم نیشابور و قبر او بدانجا معروف است. و او را از آن رو نازویه می گفتند که آوازی خوش و سیمائی دلکش داشت.