ابطماط

«لغت نامه دهخدا»

[اُ طِ] (اِخ)(1) یکی از نواحی آسیای صغیر: اما آن یازده ناحیت [ از روم ]که بر مشرق خلیج است نام وی این است: برقسیس. اُبسیق. ابطماط... (حدودالعالم).
(1) - Optimates.