ابن ابی ربیع

«لغت نامه دهخدا»

[اِ نُ اَ رَ] (اِخ) عبیداللهبن احمد قرشی اندلسی، مکنی به ابوالحسین (599-688 ه .ق .). نحوی و ادیب. متولد در اشبیلیه(1). نحو را نزد شلوبین قرائت کرده و آنگاه که نصاری بر اشبیلیه مستولی شدند وی به سبته(2) مهاجرت کرد. او راست شرحی بر الکتاب سیبویه و شرحی بر جمل.
(1) - Seville.
(2) - Seuta.