ابن اللبون

«لغت نامه دهخدا»

[اِ نُلْ لَ] (ع ص مرکب، اِ مرکب) اشتر نرینهء دوساله یا به سیُم درآمده. || دوساله. (مهذب الاسماء) :
صبر شیر اندر میان فَرث و خون
کرد او را ناعش ابن اللبون.مولوی.
و مادهء او را بنت اللبون گویند.