«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ جَ عَ] (اِخ) چند تن از دانشمندان عرب از یک خاندان بدین نام معروفند: 1 - بدرالدین ابوعبدالله محمد بن ابراهیم کنانی فقیه (639-733 ه .ق .). او مدتی قاضی القضاه بیت المقدس و چندی قاضی القضاه قاهره و وقتی قاضی القضاه دمشق بوده است. مهمترین کتب او تحریرالاحکام است. 2 - ابوعمر عبدالعزیز عزالدین فرزند ابن جماعهء مذکور (649 -767 ه .ق .). او نیز مانند پدر قاضی مصر یا شام بوده است. 3 - ابراهیم بن عبدالرحیم نوادهء بدرالدین مذکور (725-790 ه .ق .). او در سال 773 قاضی مصر و مدرس صالحیه بوده و در سنهء 774 به بیت المقدس رفته و باز در 781 قاضی مصر و در 785 بقضای دمشق منصوب گردیده است. 4 - ابوعبدالله محمد بن ابی بکر نوادهء عزالدین طبیب. او در قاهره طبیب و مدرس فلسفه بود و بدانجا بمرض وبا درگذشت. شرحی بر منظومهء موسوم به بدءالامالی نوشته است (759-819 ه .ق .). و از این دوده است عمادبن جماعه که بسعایت او شهید اول محمد بن مکی در حظیره القدس به سال 786 مقتول و مصلوب شد.