«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ حِجْ جَ] (اِخ) ابوالمحاسن تقی الدین ابوبکربن علی بن عبدالله قادری حنفی ازراری. شاعر و ادیب عرب به عصر ممالیک مصر و شام (767 -837 ه .ق .). مولد وی حماه شام، و از این او را ازراری گویند که در جوانی از فروختن گوی گریبان وجه معاش کردی. ابتدا بقاهره رفت و در دارالانشاء کتابت میکرد. او راست خزانه الادب و غایه الارب در علم بدیع و آن شرح قصیدهء بدیعیه است که هر بیت آن شامل صنعتی از بدیع باشد و هم نام آن صنعت در آن بیت آمده است. و آنگاه که بارزی، حامی و برکشندهء وی در 830 وفات کرد ابن حجه بوطن خویش بازگشت و در آنجا به سال 837 بمرد.