«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ عَ رَ] (اِخ) تاج الدین عبدالوهاب بن احمدبن محمد. لغوی و شاعر، فرزند ابن عربشاه ابوالعباس احمد، از مردم ایران. مولد او بدشت قبچاق و با پدر به دمشق و قاهره رفته است. او راست: کتاب الجوهرالمنضد فی علم الخلیل بن احمد و شرحی بر مقدمهء ابولیث. و او را قصائدیست، ازجمله: شفاءالکلیم بمدح النبی الکریم و قصیدهء بدیعیه و مرشدالناسک لاداء المناسک در هزار و دویست بیت. وی در 901 ه .ق . بقاهره درگذشته است.