«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ فَ] (اِخ) ابوالثناء شهاب الدین محمودبن سلیمان. عالم و ادیب حلبی حنبلی. مولد او به دمشق به سال 644 ه .ق . و وفات او هم بدانجا در 725 بوده است. چندی در مصر بوده و مدتی دیوان انشاء ملک ظاهر بیبرس داشته است. او راست: کتاب مقاله العشاق. کتاب منازل الاحباب و منازه الالباب. کتاب حسن التوسل. کتاب اهنی المنائح(1) فی اسنی المدائح. بعض قطعات اشعار نیز از او روایت شده است. (1) - در کشف الظنون اهنی الفاتح [شاید: فوائح]آمده است.