بازآرمیده

«لغت نامه دهخدا»

[رَ دَ / دِ] (ن مف) آرمیده. آسوده. آرام گرفته :
دیدم همه طپان و بی آرام و شوخ چشم
او بازآرمیده و بر شرم و کش خرام.سوزنی.
رجوع به آرمیده شود.