باز بازان

«لغت نامه دهخدا»

[زِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب)سرآمد بازان. (از مقولهء شاه شاهان) :
عقابان ببازی و کبکان بجنگ
سر باز بازان درآرد به ننگ.
نظامی (شرفنامه چ وحید ص 175).