«لغت نامه دهخدا»
[سَ قَ / قِ] (ص مرکب)(1) باذوق. و آنکه کارهای وی آراسته و مرتب و خوش آیند باشد. و رجوع به سلیقه شود. (1) - ازبا + سلیقهء تازی بمعنی طبیعت.