«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ سِ] (اِخ) طبیبی از مردم بغداد و شاید فرزند ابن بختویهء واسطی، معاصر المستظهر بالله عباسی و طبیب او. وی تدبیر را بر دوا مقدم میشمرد و می گفت با خوبی هوا و دور داشتن بیمار از اعراض نفسانی باید تقویت قوای او کرد و اعراض نفسانی دارو را از تأثیر بازمی دارد.