باشنگان

«لغت نامه دهخدا»

[شَ] (اِ)(1) خربزه زار. (آنندراج). فالیز خربوزه. (ناظم الاطباء).
(1) - در ناظم الاطباء بکسر شین آمده است ظاهراً به تبعیت از ضبط شعوری لغت پاشنگ را.