«لغت نامه دهخدا»
(ترکی، اِ مرکب)(1) (مرکب از باش بمعنی سر و بوزوق بمعنی پریشان) چریک. حشر دسته ای از سربازان مخصوص سلاطین عثمانی که به خشونت معروف بودند و بخصوص در جنگهای کریمه شرکت داشتند. (1) - Bachi - bousouk.