باغ ارسلان

«لغت نامه دهخدا»

[غِ اَ سَ] (اِخ) نام دیهی به بخارا. صاحب انیس الطالبین آرد : خواجهء(1)ما قدس الله روحه به دیه باغ ارسلان میرفتند. (انیس الطالبین ص 184). حضرت خواجه بدیه باغ ارسلان روان شدند. و آن ابراهیم غدیوتی در عقب خواجه بباغ ارسلان آمد... درویشان باغ ارسلان را بر حال او ترحم آمد. (انیس الطالبین ص179). از غدیوت بطرف باغ ارسلان میرفتند چون نزدیک به آن دیه رسیدند بمجذوبی ملاقات شد. (انیس الطالبین ص172).
(1) - منظور از خواجه، شیخ بهاءالدین نقشبندی است.