باغ اوجان

«لغت نامه دهخدا»

[غِ اَ] (اِخ) محلی به تبریز. چمن اوجان معروف است. (از ناظم الاطباء) :طوی عام فرمودن پادشاه اسلام در اردوی زرین به موضع باغ اوجان و ختم کردن قرآن در آنجا و بذل عام فرمودن. (تاریخ مبارک غازانی ص137). و رجوع به اوجان شود.