باغ شالامار

«لغت نامه دهخدا»

[غِ] (اِخ) نام آبادیی در لاهور که نادرشاه افشار هنگام حملهء به هند در آن مسکن گزیده بود و در همان محل بود که پیمان مصالحه با محمدشاه گورکانی را بست. (از نادرنامهء قدوسی ص 158). این باغ را باغ شلیمار و شعله ماه (؟) نیز نوشته اند. رجوع به فهرست اعلام همان کتاب شود.