باغ فیروزی

«لغت نامه دهخدا»

[غِ] (اِخ) باغی به غزنین که باغ پیروزی نیز خوانده میشد و مقبرهء سلطان محمود در آنجا بوده است : یک روز چنان افتاد که امیر بباغ فیروزی شراب میخورد بر گل و چندان گل صد برگ ریخته بودند که حد و اندازه نبود. (تاریخ بیهقی چ غنی و فیاض ص252). امیر [ مسعود ] بر نشست و بر جانب سپست زار(1) بباغ فیروزی رفت و تربت پدر را رضی الله عنه زیارت کرد و بگریست .. و گفت... پدرم این باغ را دوست داشت از آن فرمودی وی را اینجا نهادن، و ما حرمت او را این بقعت بر خود حرام کردیم که جز بزیارت اینجا نیاییم، سبزیها و دیگر چیزها که تره را شایست، همه را برباید کند و همداستان نباید بود که هیچ کس بتماشا آید اینجا. (تاریخ بیهقی چ غنی و فیاض ص256). و رجوع به باغ پیروزی شود.
(1) - در تاریخ بیهقی چ ادیب ص257 : سیب زار.