باغی

«لغت نامه دهخدا»

(ص نسبی) منسوب به باغ. متعلق بباغ . که در باغ باشد. غیر صحرائی :
بلبل باغی بباغ دوش نوایی بزد
خوبتر از باربد خوبتر از بامشاد.منوچهری.
|| (اِ) عمارتی که در وسط باغ سازند و کلاه فرنگی نیز گویند. (ناظم الاطباء). اما به این معنی جای دیگر دیده نشد.