بافیه

«لغت نامه دهخدا»

[یَ] (اِخ) ضبطی دیگر از پاویا(1) از محال مجریط «مادرید» اسپانیا که فرانسوای اول پادشاه فرانسه در جنگی که در همین محل با شارل کن کرد به دست او اسیر شد. (رجوع به الحلل السندسیه ج 1 ص 346 و 353 شود).
(1) - Pavia.