باقله

«لغت نامه دهخدا»

[قِ لَ / لِ] (اِ) غله ایست که در هند نمیشود. (شرفنامهء منیری). || یکی از حبوبات است که در عربی باقلا و فول گویند. (فرهنگ شعوری ج 1 ص 192). و رجوع به باقلا شود.