«لغت نامه دهخدا»
[قَ] (ع اِ) بند تره. (منتهی الارب) (آنندراج). ج، باقات. بندی که برای بستن دسته های سبزی بکار رود. (دزی ج 1 ص49). || مجازاً برمقداری تره یا سبزی یا یونجه که بوسیلهء بندی (باقه ای) بسته شده باشد نیز اطلاق شود. دستهء تره. (مهذب الاسماء) (بحر الجواهر). || دسته. حزمه. بند از گندم دروده. (یادداشت مؤلف). بافه. (یادداشت مؤلف). || حمایلی که روحانیان کلیسا و قضات بکار برند. (از دزی ج 1 ص49).