باکتر

«لغت نامه دهخدا»

[تَ رَ] (اِخ) نام شهری که یونانیها در مشرق ایران از آن نامبرده اند، این شهر در نزد ارامنه به پهل معروف بود. ویکتور لانگلوا(1)آنرا با باختر (بلخ) مطابقت داده است. (ایران باستان ج3 ص2584). شهر باختر یا باکترا بقول مورخان قدیم پایتخت این ایالت بود و آنرا قدیم ترین شهر جهان می دانستند و آنرا «مادر شهرها» یا «ام القری» لقب داده بودند، اسم این شهر در اوستا بخذی آمده است. (از احوال و اشعار رودکی ج 1 ص151). و رجوع به باختر شود.
(1) - Victor Langlois.