«لغت نامه دهخدا»
[اَ اِ قِ حَ] (اِخ)ابراهیم بن احمدبن ابی بکر. چهاردهمین سلطان از دودمان بنی حفص ملقب به المستنصر. او از 751 تا 770 ه . ق. امارت راند و وزیر وی ابن تافراگین زمام امور در دست داشت و دولت بنی حفص در این وقت بنهایت ضعف رسید و ابن تافراگین در سال 766 درگذشت و ابواسحاق چهار سال پس از وی به استقلال فرمانروائی کرد و در 770 فجأهً بمرد.