ابوالاسوار

«لغت نامه دهخدا»

[اَ بُلْ اَسْ] (اِخ) ابوالسوار. شاووربن منوچهربن شاوورنبهء شاووربن فضلون از فرمانروایان ارّان و ارمنستان. او در سال 518 ه . ق. مغلوب پادشاه گرجستان و دستگیر گشت.