بدآهو

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ص مرکب) بسیار بد. گمراه. سرکش. بدخواه. (ناظم الاطباء) :
فراز آمد از شاهزاده سخن
نگر تا بدآهو چه افکند بن(1).دقیقی.
(1) - ن ل: نگر تا ز آهو چه افکند بن. (در این صورت شاهد ترکیب بدآهو نیست).