بداک

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ص) بداندیش. (برهان قاطع) (هفت قلزم). || خشم آلوده. (برهان قاطع) (هفت قلزم) (آنندراج)(1).
(1) - معنی ترکیبی آنکه عیب بد دارد چه آک بمعنی عیب است. (آنندراج).