«لغت نامه دهخدا»
[ اَ بُلْ ؟ ] (اِخ) لیث بن سعدبن عبدالرحمن اصفهانی. قاضی و امام اهل مصر در فقه و حدیث. و شافعی گفته است لیث بن سعد افقه از مالک است. دخل او به سال پنج هزار دینار بود و عمدهء آن در صلات و عطیات صرف میکرد. منصوربن عمار گوید وقتی نزد لیث رفتم و او هزار دینار بمن داد و گفت با این حکمتی را که خدای تعالی بتو عطا فرموده صیانت کن. مولد او به سال 94 ه . ق. و وفات در 175 به مصر و مدفن در قرافهء صغری و قبر او مزار است.