برائل

«لغت نامه دهخدا»

[بُ ءِ] (ع اِ) موی گردن خروس. (آنندراج). پرهای گرداگرد گردن مرغ یا خاص است به یال شوات. (منتهی الارب) (آنندراج). برائلی. (منتهی الارب).
- ابوبرائل؛ خروس. (منتهی الارب) (آنندراج).
- برائل الارض؛ گیاه زمین. (منتهی الارب) (آنندراج).