برپراکندن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ پَ کَ دَ] (مص مرکب)پراکندن :
سکندر همه جامه ها کرد چاک
بتاج کیان برپراکند خاک.فردوسی.
خسک برپراکند بر گرد دشت
که دشمن نیارد بر آن جا گذشت.فردوسی.
رجوع به پراکندن شود.