برتراشیدن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ تَ دَ] (مص مرکب)تراشیدن :
من از آن خرده چون گهرسنجی
برتراشیدم اینچنین گنجی.نظامی.
چون آینه هرکجا که باشد
جنسی بدروغ برتراشد.نظامی.
به چهره خاک را چندان خراشم
کزآن خاک آبرویی برتراشم.نظامی.
رجوع به تراشیدن شود.