«لغت نامه دهخدا»
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) رزین بن معاویه بن عمار العبدری امام الحرمین سرقسطی(1) اندلسی. او در مائهء پنجم هجری میزیست و او راست کتاب الجمع بین الصحاح السته و صاحب روضات گوید که از صاحب جامع الاصول نقل کنند که او در ذیل ترجمهء حدیث ابوهریره (انّ الله عزّ و جل یبعث لهذه الامه علی رأس کُلّ مأه سنه من یجدد لها دینها) پس از آنکه مجددین رأس مائهء اول تا چهارم را برشمرده گفته است تازه کنندگان دین در مائهء پنجم از فقها امام ابوحامد غزالی و از محدثین عبدری و از قراء قلانسی است. (1) - De Saragosse.