«لغت نامه دهخدا»
[بَ حُ] (حرف اضافهء مرکب) (از: بر + حکم) موافق. برحسب : و هر روز بر حکم عادت بخدمت رفتمی. (تاریخ بیهقی). در باب امیر محمد چه احتیاط کرد بر حکم فرمان عالی. (تاریخ بیهقی).