بر دفتر افکندن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ دَ تَ اَ کَ دَ] (مص مرکب) کنایه از نوشتن. (برهان) (آنندراج) (مجموعهء مترادفات). بر دفتر نوشتن و ثبت کردن. (ناظم الاطباء) :
که این خوش حدیثی است بر دفتر افکن.
خاقانی.
حدیث عشق را بر دفتر افکند.خاقانی.