«لغت نامه دهخدا»
[بَ زَ دَ / دِ] (ن مف مرکب) شاخ و شاخهء بلند شده و بربالیده. (آنندراج). شاخ درخت و هرچیز که ساخته و بلند شده باشد و بالیده را نیز گویند. || بالا زده.
