برزگری

«لغت نامه دهخدا»

[بَ زْ / زِ گَ] (حامص مرکب)تأریس. (یادداشت مؤلف از تاج المصادر). زراعت و کشاورزی. (شرفنامهء منیری). برزیگری. فلاحت :
برزگری کن در این زمین و مترس ایچ
از شغب و گفتگو و غلغل خصمان.
ناصرخسرو.
مائده سازد از بره بر صفت توانگران
برزگری کند بکار از قبل کدیوری.خاقانی.
برزگری کردی و از حراثت و زراعت نان خوردی. (سندبادنامه).
رجوع به برزیگری و زراعت شود.