برزن

«لغت نامه دهخدا»

[بِ زَ] (اِ) تابه که از گل سازند و نان بر بالای آن پزند. (برهان) :
بر سفرهء سخای تو خورشید و مه دو نان
در مطبخ نوال تو افلاک برزن است.
قریع الدهر (از آنندراج).