«لغت نامه دهخدا»
[بَ عَمْ] (ق مرکب) کورانه. کورکورانه. علی العمیا : چه هرکه بر عمیا در راه مجهول رود... هرچه بیشتر رود بگمراهی نزدیکتر باشد. (کلیله و دمنه).
