«لغت نامه دهخدا»
[بَ رَ] (معرب، اِ) بره و این معرب بره است. (المعرب جوالیقی) (منتهی الارب) (آنندراج). ج، ابراق، بُرقان، بِرقان. (منتهی الارب) (آنندراج). مأخوذ از برهء فارسی و بمعنی آن. (ناظم الاطباء).