«لغت نامه دهخدا»
[بَ قَ / بُ قَ] (اِخ) نام مواضع بسیار است در دیار عرب و از آنجمله است: برقه احجار. برقه احدب. برقه احزم. برقه احواز. برقه احوال. برقه ارمام. برقه اروی. برقه اطلم. برقه اعیار. برقه اقعی. برقه الاثماد. برقه الاجاول. برقه الاجداد. برقه الامالج. برقه الامهار. برقه الاوجر. برقه الثور. برقه الجبا. برقه الجنبیه. برقه الحرض. برقه الحصاء. برقه الحمی. برقه الخال. برقه الخرجاء. برقه الداث. برقه الرکا. برقه الروحان. برقه الشواجن. برقه الصراه. برقه الصفا. برقه العباب. برقه العیرات. برقه الغضا. برقه الفلاح. برقه الکیوان. برقه اللکیک. برقه اللوی. برقه النجد. برقه النیر. برقه الوداء. برقه الیمامه. برقه انقده. برقه بارق. برقه ثادق. برقه ثمثم. برقه ثهمد. برقه حارب. برقه حسله. برقه حسمی یا حسنی. برقه حلیت. برقه حوزه. برقه خاخ. برقه خنزیز. برقه خنیف. برقه دمخ. برقه ذی اودات. برقه ذی علقی. برقه ذی غان. برقه ذی قار. برقه رامتین. برقه رحرحان. برقه رعم. برقه رواوه. برقه سعد. برقه سعر. برقه سلمانین. برقه سمنان. برقه شماء. برقه صادر. برقه ضاحک. برقه ضارج. برقه طحال. برقه عازب. برقه عاقل. برقه عالج. برقه عسعس. برقه عوهق. برقه عیهل. برقه عیهم. برقه غضور. برقه قادم. برقه کعکف. برقه لعلع. برقه ماسل. برقه مکتل. برقه مکحوب. برقه منشد. برقه نعاج. برقه نعمی. برقه واجف. برقه واسط. برقه واکف. برقه هارب. برقه هجین. برقه هولی. برقه یثرب. برقه یمامه. رجوع به معجم البلدان و منتهی الارب شود.