برگ نی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ گِ نَ / نِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) ورق نی. || رنگی است همرنگ برگ نی. (آنندراج) :
سرو من سبزیست شیرین راست همچون نیشکر
چون ببالائی قبائی برگ نی بندد کمر.
سیفی بدیعی (از آنندراج).
|| نوعی از خربزهء خوب. (آنندراج) :
هنگام یزک بشکّرستان
برگ نی او شود نَواجان(1).
محسن تأثیر (از آنندراج).
(1) - نَواجان؛ گردکان.