برنگاریدن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ نِ دَ] (مص مرکب) (از: پیشوند بر + مصدر نگاریدن) نگاشتن. نقش کردن :
بر او برنگارید جمشید را
پرستندهء ماه و خورشید را.دقیقی.
رجوع به نگاریدن و نگاشتن و برنگاشتن شود.