بروجی

«لغت نامه دهخدا»

[بَرْ وَ] (اِخ) صبغه اللهبن روح اللهبن جمال الله بروجی حسینی نقشبندی. فقیه و صوفی که اصل او از اصفهان بود. در شهر بروج هند متولد شد سپس ساکن مدینه گشت و بسال 1015 ه . ق. درگذشت. او راست: اراءه الدقائق، که حاشیه ایست بر تفسیر بیضاوی، و باب الواحده. (از الاعلام زرکلی ج 3 ص287 از خلاصه الاثر و هدیه العارفین).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر