ابوالحسن

«لغت نامه دهخدا»

[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) منصوربن حسن میمندی. ممدوح فرخی:
تاج هنر و گنج خرد خواجهء سید
منصور حسن بارخدای همه احرار
از بوی و خصال تو ز خاک و گل میمند
بی رنج همه عطر خوش آمیزد عطار.
عمید خسرو منصور، ابوالحسن منصور
که جاودان ز جهان شاد باد و برخوردار.