ابوالحسن انباری

«لغت نامه دهخدا»

[ اَ بُلْ حَ سَ نِ اَمْ ](اِخ) حکیم و ریاضی ماهر، استاد عمر خیامی در هندسه و هیئت. شهرزوری گوید روزی هنگام درس فقیهی به بیغاره از او سؤال کرد این چیست که تدریس کنی؟ گفت تفسیر آیتی از قرآن خدای. فقیه پرسید آن کدام آیت است؟ گفت آیهء افلم یروا الی السماء فوقهم کیف بنیناها(1).
(1) - قرآن 50/6.