ابوالحسن قطب شاهی

«لغت نامه دهخدا»

[ اَ بُلْ حَ سَ نِ قُ ] (اِخ) هفتمین و آخرین از سلاطین قطب شاهی در غلکنده، فرزند عبدالله قطب شاه. او در سال 1083 ه . ق. بسلطنت موروث رسید و در 1098 مغلوب عالمگیر پادشاه مغول هند شد و در 1112 در حبس درگذشت.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر