«لغت نامه دهخدا»
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) علی بن عبدالله بن حسین بن جهضم. از مشایخ صوفیه در اواخر مائهء چهارم و اوائل مائهء پنجم هجری. اصل او از همدان و ساکن حرم بود و وی را ابن جهضم گویند و لقب او شیخ الحرم است. وی شاگرد کوکبی و شیخ جعفر خلدی است. به سال 414 ه . ق. در مکه درگذشت. او راست: کتاب بهجه الاسرار در شرح حالات صوفیه تا اوائل مائهء چهارم هجری. رجوع به نامهء دانشوران ج3 ص97 شود.