«لغت نامه دهخدا»
[ اَ بُلْ حَ کَ ] (اِخ) دمشقی نصرانی. طبیبی در صدر اسلام و گویند وی زمان بعثت رسول را دریافته است و طبیب خاص معاویه بن ابی سفیان بود آنگاه که معاویه به سال 50 ه . ق. پسر خود یزید را امیر حاج کرد ابوالحکم را با وی بفرستاد. گویند او اول کس است که کتاب الحمیات را از یونانی به عربی نقل کرد. پس از معاویه شغل طبابت یزید و عبدالملک مروان و دیگر خلفای اموی میورزید و عمر او از صد بگذشت و بزمان هشام بن عبدالملک وفات کرد. فرزند او حکم طبیب عبدالصمدبن علی بن عبدالله بن عباس بود و نبیرهء وی عیسی بن الحکم نیز طبیبی مشهور است. رجوع به نامهء دانشوران ج2 ص674 شود.