ابوالخیر

«لغت نامه دهخدا»

[اَ بُلْ خَ] (اِخ) نصرانی. ابن ابی الفرج بن ابی الخیر بغدادی. طبیبی جرائحی مقیم بغداد. مولد او به سال 355 ه . ق. بود. و او بعض تصرفات در مرهم باسلیقون(1) و دیاخلیون(2) کرده و مرهمی از سرب سوخته و موم و سفیداب ساخته که در سرطان و قروح خبیثه نافع می افتاده است. او عمری دراز کرد و در 443 درگذشت. رجوع به تاریخ الحکماء ابن قفطی و نامهء دانشوران ج3 ص11 شود.
(1) - Onguent Basilicum.
(2) - Emplatre de Diachylon .(املای فرانسوی)